Coxiella

Coxiella burnetii

jest bakterią Gram-ujemną należącą do rodziny Legionellaceae. Bakteria ta wykazuje dużą odporność na czynniki fizyczne i chemiczne, dzięki czemu może długo utrzymywać się w środowisku. Jest odporna na działanie żółci. Najczęstszym środowiskiem do życia Coxiella burnetii są owce, bydło oraz zwierzęta domowe.
Coxiella burnetii wywołuje chorobę odzwierzęcą (tzw. zoonoze) o nazwie gorączkę Q. Do objawów tej choroby zaliczamy długotrwałą gorączkę (nawet do 2 tygodni), bóle mięśniowe, osłabienie, nieznaczne podwyższenie temperatury ciała, bóle głowy dreszcze i suchy kaszel. Infekcja może pojawić się nawet 20 dni od momentu zakażenia.

Inne informacje:

U niektórych osób stwierdzono zakażenie bezobjawowe. Zdarzały się też przypadki, że bakteria mogła wywołać przewlekłe zapalenie mięśnia sercowego.

Według artykułu ‘‘Kleszcze jako rezerwuar Borrelia burgdorferi i Coxiella burnetii na terenie Polski’’ [załącznik nr 1], w którym przeprowadzono badania na 1580 kleszczy pochodzących z ternu całej Polski, w kierunku zakażenia Borrelia burgdorferi i Coxiella burnetii, można odnaleźć fragment:

‘’Zakażenie kleszczy Coxiella burnetii. Na podstawie dodatniej reakcji PCR zakażenie C. bumetii stwierdzono w 3 z 1580 zbadanych kleszczy należących do gatunku I. ricinus. Pochodziły one z województwa kieleckiego i tarnobrzeskiego.’’

Według tego badania można stwierdzić, że zarażenie tą bakterią może być spowodowane przez ukłucie kleszcza, ale zdarza się to bardzo rzadko. Badania wskazują, że u ok. 0,19% osób.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt gorączka Q podlega w Polsce obowiązkowi rejestracji.

U zwierząt przebieg choroby najczęściej charakteryzuje się w postaci utajonej z wieloletnim nosicielstwem.

Źródło: 

  1. Kleszcze jako rezerwuar Borrelia burgdorferi i Coxiella burnetii na terenie Polski (więcej…);
  2. Nowoczesne metody leczenia boreliozy z koinfekcją (antybiotyki, żywienie) (więcej…)
  3. Gorączka Q – epidemiologia, patogeneza oraz diagnostyka laboratoryjna (więcej…)
  4. Riketsjozy. W: Zdzisław Dziubek: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Wyd. wydanie III uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 193.