Nazwa ”Babesia” wzięła się od nazwiska rumuńskiego mikrobiologa Victora Babesa, który w 1888 roku odkrył ten gatunek. Bakteria ta żyła w wewnątrz erytrocytów i powodowała hemoglobinurię oraz gorączkę u zwierząt (głównie u bydła).

Do zakażenia najczęściej dochodzi poprzez ugryzienie kleszcza lub nimfy, rzadziej u człowieka poprzez łożysko lub transfuzję krwi. Jej cechą charakterystyczną jest niedokrwistość w wyniku hemolizy erytrocytów. U chorych z osłabionym układem odpornościowym i w przypadku jej nadmiernej ilości, może prowadzić do niewydolności wielonarządowej, a także do śmierci.

Babeszjoza nazywana jest także ”malarią północy” ze względu na podobieństwo objawów początkowej choroby malarii. Ze względu na stopień, choroba może przebiegać bezobjawowo lub pod postacią łagodnej infekcji z gorączką, bólami kostno-stawowymi i erytrocyturią (zwiększenie się liczby krwinek czerwonych (erytrocytów) w moczu). 

Badania laboratoryjne w kierunku wykrycia obecności tej bakterii są nieczułe, mało wiarygodne, a także ograniczone –  dają możliwość sprawdzenia tylko kilku gatunków. Dodatkowo do wiarygodności testu ma też wpływ stopnia infekcji i długość jej trwania. Dlatego, pomimo zakażenia, testy często dają wyniki ujemne.

Prawdopodobnie leczenie farmakologiczne nie daje gwarancji zupełnego wyleczenia.