Anaplasma (Ehrlichia)
Anaplasma to bakteria Gram-ujemna, która jest wewnątrzkomórkowym drobnoustrojem. Atakuje krwinki białe i powoduje wiele chorób wśród licznych gatunków zwierząt (np. konie, bydło, owce, kozy, koty, lisy, lamy, jelenie). Istotne jest to, że do zakażenia może też dochodzić u ludzi.
Po raz pierwszy Anaplasma została zidentyfikowana na początku lat 90. XX w. u pacjenta z Wisconsin (USA), u którego na skutek ukąszenia przez kleszcza wystąpiła ostra reakcja gorączkowa.
Przede wszystkim do objawów należą: gorączka, ból głowy, bóle mięśniowe, dreszcze, leukopenia, niedokrwistość i trombocytopenia.
Przede wszystkim wyróżniamy Ehrlichia:
- chaffeensis (główny czynnik zakaźny u ludzi);
- canis;
- muris;
- ewingii;
- phagocytophila;
- equi.
Udowodniono laboratoryjnie, że kleszcz jest niezbędnym wektorem rozprzestrzeniania się i bytowania Anaplasmy. Z pewnością bakterią tą można zarazić się podczas transfuzji krwi.
Bakterie wnikają do organizmu i rozprzestrzeniają się drogą naczyń krwionośnych lub limfatycznych.
Na drodze endocytozy (sposób przenikania cząsteczek do wnętrza komórki) bakterie te dostają się do komórek układu odpornościowego. Niewątpliwie Anaplasma potrafi namnożyć się i ominąć mechanizmy obronne gospodarza. Tworzy tzw. morule (skupiska), które w pełni uformowane są ponownie uwalniane do osocza.
Na skutek rozpadu komórki dochodzi do uwolnienia się Anaplasmy do krwi i zainfekowania kolejnych komórek. W wciągu kilku dni po wniknięciu do organizmu, Anaplasmy są widoczne w środowisku granulocytów krwi, eozynofilach, monocytach lub w makrofagach. Prawdopodobnie zakażenie może też dotyczyć szpiku kostnego.
Genogrupy
Godnym uwagi jest fakt, że Ehrlichia podzielono na trzy grupy (genogrupa I, II i III) na podstawie analizy sekwencji rybosomalnego RNA. Dlatego mamy:
- gatunki z genogrupą I i III – zakażają głównie monocyty i makrofagi.
- gatunki z genogrupą II – zakażają neutrofile (rodzaj komórek układu odpornościowego).
